Nicolas Roeg

Świat stale się zmienia

cena okładkowa 39 zł

„Robienie filmu jest jak gotowanie zupy, o której smaku decyduje reżyser” – przekonuje Nicolas Roeg, a dzięki książce Świat stale się zmienia mamy okazję poznać tajniki jego filmowej kuchni. Swój autobiograficzny tekst reżyser konstruuje dokładnie tak samo jak filmy: dygresyjnie, niechronologicznie, przyprawiając narrację sporą dawką wspomnień, skojarzeń i refleksji; pozwala swobodnie dryfować myślom, obserwuje pracę własnej pamięci. A jednak jest w tej opowieści również żelazna dyscyplina, którą znamy z takich arcydzieł, jak: Nie oglądaj się teraz, Walkabout czy Człowiek, który spadł na ziemię. Roeg rozpisuje swoją autobiografię na kilka rozdziałów, tematami przewodnimi czyniąc w nich między innymi obraz, dźwięk, montaż, czyli – innymi słowy – poszczególne składniki owej filmowej zupy. Dzieła, które z tych elementów przyrządzał według własnej oryginalnej receptury, bywały na tyle ekscentryczne, że wydawały się niektórym odbiorcom niestrawne. W efekcie prace reżysera poddawano ingerencjom i cenzurze, odrzucano zarówno projekty wstępnie naszkicowane, jak i skończone już dzieła.
W spisanej z perspektywy czasu autobiografii dawne dramaty stają się anegdotami i wspaniale podkreślają urok tej osobistej opowieści o życiu, kinie, stylu i czasach, w których filmy wciąż jeszcze smakowały rewolucją.

* * *

Patryk Karwowski, „Po napisach”
Dwie rzeczy uderzają przy lekturze. Pierwsza to obraz reżysera wciąż zafascynowanego kinematografią, rzeczami, które minęły, ale rownież tymi, które być może nadejdą jeszcze za jego życia. Nicolas Roeg (rocznik 1928) z taką samą pasją pisze o możliwościach 3D, jak i kameralnych środkach formalnych. Najważniejsza jest dla niego prawda, którą próbuje wyciągnąć z każdego ujęcia, spojrzenia, słowa. Drugą rzeczą, która troszkę mnie nawet zaskoczyła (bardzo pozytywnie), jest zmiana tonu przy ostatnich rozdziałach. To koniec opowieści, moment, w którym Nicolas Roeg nie jest już tylko autorem, personą znaną z imienia i nazwiska, twórczości, a człowiekiem, który otworzył się tak, jak otwierasz się podczas rozmowy z przyjacielem.